08- ‘Ik breng je door de nacht’
Soms voel je je gevangen, in grauwe nauwe gangen Ik draag je door de nacht, ik draag je dwars door woeste zee. en als de pijn jou aangrijpt, Ik draag je door de nacht, ik draag je dwars door woeste zee. Vecht niet tegen leegte, zie het als een zegen, Ik draag je door de nacht, ik draag je dwars door woeste zee.
van leeg en eenzaam bestaan, ’t kijkt jou grimmig aan.
Grillige gestalten, kringelen zich om je heen,
geen moed om voort te gaan, bedekt door waan.
Maar de weg die ik jou aanreik staat voor jou klaar,
en roept je toe, wees stil, vertrouw en bedaar!
Vetrouw maar op mijn kracht, voor mij is nimmer ooit iets te veel.
Verzoen je met je gebrokenheid, sluit vriendschap met al je pijn.
Je zwakheid slaat een brug naar mij, Ik maak je waarlijk vrij.
en dwaze leugen jou vertelt,
al wat is beleefd, is voor niets geweest.
Denk dan aan Mijn waarheid,
dat alles rijpt en stap voor stap tijd nodig heeft,
voordat ’t vruchten geeft.
Want het vallen en opstaan hoort bij ieders weg,
gun jezelf het proces, een val is slechts een levensles.
Vetrouw maar op mijn kracht, voor mij is nimmer ooit iets te veel.
Verzoen je met je gebrokenheid, sluit vriendschap met al je pijn.
Je zwakheid slaat een brug naar mij, Ik maak je waarlijk vrij.
zie het als jouw kwetsbaarheid, waaruit mijn kracht verrijst.
Geef mij je machteloosheid,
onder al je boosheid zijn wij waarlijk één, één geheel.
Want de kracht die ik jou aandraag en openbaar,
groeit slechts in het licht van leegte, van jouw bestaan.
Vetrouw maar op mijn kracht, voor mij is nimmer ooit iets te veel.
Verzoen je met je gebrokenheid, sluit vriendschap met al je pijn.
Je zwakheid slaat een brug naar mij, Ik maak je waarlijk vrij.